بررسی تشعشعات فضایی
سارا شوریان؛ سید امیرحسین فقهی؛ حمید جعفری؛ رضا امجدی فرد
دوره 16، شماره 2 ، خرداد 1402، ، صفحه 19-26
چکیده
حفاظت فضانوردان و قطعات الکترونیکی موجود در ماهوارهها و فضاپیماها در برابر پرتوهای فضایی یکی از مهمترین الزامات اولیه در ماموریتهای فضایی میباشد. در این کار با محاسبه دز ناشی از پرتوهای فضایی بر بدن انسان و قطعه سیلیکونی با استفاده از کد مونت کارلوی MCNPX به ارزیابی تاثیر سه ماده آلومینیوم، بعنوان رایجترین ماده، پلیاتیلن ...
بیشتر
حفاظت فضانوردان و قطعات الکترونیکی موجود در ماهوارهها و فضاپیماها در برابر پرتوهای فضایی یکی از مهمترین الزامات اولیه در ماموریتهای فضایی میباشد. در این کار با محاسبه دز ناشی از پرتوهای فضایی بر بدن انسان و قطعه سیلیکونی با استفاده از کد مونت کارلوی MCNPX به ارزیابی تاثیر سه ماده آلومینیوم، بعنوان رایجترین ماده، پلیاتیلن و یک ساختار graded-z در حفاظ سازی پرتوهای فضایی پرداخته شده است. دز ناشی پرتوهای فضایی پس از اعمال حفاظهایی از آلومینیوم، ساختار graded-z و پلیاتیلن محاسبه شده است. نتایج نشان داد با استفاده از پلیاتیلن و حدود %4/4 افزایش وزن نسبت به حفاظ آلومینیومی، میتوان دز ناشی از فوتون را بیش از %50 در بدن انسان و %30 در قطعات سیلیکونی، و دز ناشی از پروتونها را تا حدود %30 هم برای فضانوردان و هم قطعات الکترونیکی کاهش داد. حفاظ graded-z در تضعیف دز ناشی از فوتونها بسیار عالی عمل کرده اما در تضعیف دز ناشی از پروتونها ناکارآمد ظاهر شد.