عاطفه حسین زاده؛ امیرحسین آدمی؛ اصغر ابراهیمی
دوره 10، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 29-40
چکیده
هدف این مقاله ارائة یک الگوی هدایت و کنترل بهینه برای وسایل بازگشتپذیر است که در برابر عدم قطعیت در پارامترهای ورودی مقاوم باشد. روشهای مختلفی برای طراحی مسیر بهینه و یا کنترل بهینة وسایل بازگشتپذیر ارائه شده است، ولی تعداد کمی قابلیت استفاده بر خط را داراست. روشهایی نیز که مدعی دارا بودن قابلیت استفاده برخط میباشند، عموماً ...
بیشتر
هدف این مقاله ارائة یک الگوی هدایت و کنترل بهینه برای وسایل بازگشتپذیر است که در برابر عدم قطعیت در پارامترهای ورودی مقاوم باشد. روشهای مختلفی برای طراحی مسیر بهینه و یا کنترل بهینة وسایل بازگشتپذیر ارائه شده است، ولی تعداد کمی قابلیت استفاده بر خط را داراست. روشهایی نیز که مدعی دارا بودن قابلیت استفاده برخط میباشند، عموماً از سادهسازی و راهحلهای نزدیک بهینه درون خود استفاده نمودهاند. در این مقاله سعی شده است تا با استفادة تلفیقی از روش کنترل بهینة غیرخطی، روش بهینهسازی الگوریتم ژنتیک و روش رگرسیون حداقل مربعات جزیی، الگوریتمی بهینه و مقاوم برای وسایل بازگشتپذیر ارائه شود که قابلیت استفاده برخط را داشته باشد. براساس نتایج استخراج شده، نشان داده میشود که با استفاده از این روش پیشنهادی، در صورت وجود عدم قطعیت در پارامترهای ورود، ماتریسهای کنترلی متناسب با هر شرایط اولیة جدید استخراج و با استفاده از روش کنترلی غیرخطی کوادراتیک، وسیلة بازگشتپذیر با دقت خوبی به سمت هدف هدایت میشود. نتایج آنالیز مونت کارلو نشان میدهد که خطای برخورد نسبت به کنترل بهینة غیرخطی کلاسیک 88% بهبود یافته است.