حسن کریمی‌مزرعه‌شاهی؛ سید علیرضا جلالی‌چیمه؛ مهیار نادری‌تبریزی
دوره 4، شماره 4 ، دی 1390
چکیده
در این مقاله، هدف اصلی شبیه‌سازی سامانة تنظیم‌کنندة سرعت ظاهری است، به ترتیبی که این سامانه بتواند سرعت جسم پرنده را با ایجاد تغییرات مجاز در اندازة نیروی پیشران در هر لحظه از زمان پرواز با سرعت تعیین شده یکسان کند تا در نهایت جسم پرنده در دستیابی به هدف تعیین شده، موفق باشد. برای این کار نیاز به یک شبیه‌ساز دینامیکی سامانة پیشرانش ...
بیشتر
در این مقاله، هدف اصلی شبیه‌سازی سامانة تنظیم‌کنندة سرعت ظاهری است، به ترتیبی که این سامانه بتواند سرعت جسم پرنده را با ایجاد تغییرات مجاز در اندازة نیروی پیشران در هر لحظه از زمان پرواز با سرعت تعیین شده یکسان کند تا در نهایت جسم پرنده در دستیابی به هدف تعیین شده، موفق باشد. برای این کار نیاز به یک شبیه‌ساز دینامیکی سامانة پیشرانش و یک شبیه‌ساز پرواز است. نتایج حاصل از شبیه‌سازی انجام شده بیانگر افزایش دقت برد جسم پرندة سامانة مذکور نسبت به موشک فاقد این سامانه در مقابل اغتشاشات وارده است. بهصورتیکه در جسم پرندة مورد بررسی به صورت میانگین بر اثر اغتشاشات گوناگون بدون حضور سامانة تنظیم‌کنندة خطای تقریباً 5/1 کیلومتری در برخورد با هدف را ایجاد میکرد، حال آنکه براثر حضور این سامانه این مقدار تا حدود 200 متر کاهش مییابد.
مهیار نادری‌تبریزی؛ سید علیرضا جلالی‌چیمه؛ حسن کریمی مزرعه‌شاهی
دوره 3، شماره 4 ، دی 1389
چکیده
در این پژوهش به بررسی سامانة تخلیة همزمان مخازن به عنوان یک سامانه کنترل برون موتوری پرداخته می‌شود. وظیفه این سامانه تنظیم نسبت مصرف مؤلفه‌های پیشران به نحوی است که در انتهای فاز فعال پرواز، جرم پیشرانِ مردة باقیمانده در مخازن حداقل باشد. با استفاده از این سامانه می‌توان بر قابلیت مداری، برد یا جرم محمولة اجسام پرنده فضایی افزود. ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی سامانة تخلیة همزمان مخازن به عنوان یک سامانه کنترل برون موتوری پرداخته می‌شود. وظیفه این سامانه تنظیم نسبت مصرف مؤلفه‌های پیشران به نحوی است که در انتهای فاز فعال پرواز، جرم پیشرانِ مردة باقیمانده در مخازن حداقل باشد. با استفاده از این سامانه می‌توان بر قابلیت مداری، برد یا جرم محمولة اجسام پرنده فضایی افزود. هدف از این پژوهش شناسایی، شبیه‌سازی و اثبات کارایی استفاده از سامانة تخلیه همزمان مخازن برای یک سامانه فضایی فرضی و فاقد این سامانه است. در انتهای این پژوهش نشان داده شده است که استفاده از این سامانه بر روی یک سامانة فضایی فرضی، موجب افزایش حدود 7 درصد در برد پروازی و کاهش حدود 25 درصد در جرم پیشران مرده در انتهای فاز فعال پرواز شده است.
